یادی از فرزینی که فرزانه بود
زنده یاد فرزانه فرزین متولد 1328 در شهرستان اوز استان فارس بود. وی سال‌ها به عنوان عضو هیات علمی گروه کتابداری و اطلاع رسانی در دانشگاه شیراز مشغول خدمت بود و سابقه مدیریت کتابخانه دانشکده حقوق را نیز در کارنامه خود داشت. افزون بر تلاش بی‌وقفه در حوزه علمی و نگارش کتاب‌ها و مقاله‌های فراوان به تربیت دانشجویان اهتمام فراوان می‌ورزید. او یک استاد بی‌ریا، صادق، بافضیلت و با عطوفت بود و با دانشجویان تعاملات بسیار خوبی داشت. دوران دانشجویی و کارشناسی خود را با دروسی نظیر مبانی کتابداری، خدمات مرجع، زبان تخصصی، کارورزی، اداره کتابخانه و گزارش نویسی را با ایشان گذراندیم.
از همان ترم اول توجه همه را به خود جلب کرد. به‌طوری که همه دانشجویان به نوبت هر روز در اتاق وی بودند و از ایشان مشاوره می خواستند. به یک معنا برای همه دانشجویان یک مادر بود هر چند خودش هرگز مادر بودن را تجربه نکرد. لحن ملایم، چهره مهربان، نگاه گیرا، اشراف بر مطالب و میدان دادن به دانشجویان از خصوصیات او بود. بسیار حامی دانشجویان بود و آن‌ها را به فعالیت‌های انجمنی، و مدنی تشویق می‌کرد. او کسی بود که در هر جلسه چند دقیقه‌ای را به دانشجویان وقت می‌داد تا تجربیات خود را در زمینه مطالعه یک نشریه یا مقاله یا هر مطلبی که از منابع مختلف راجع به کتابخانه و کتاب به دست آورده بودند با دیگران به اشتراک بگذارند و به گونه‌ای ژورنال کلاب امروزی را ترویج می‌داد. روش و منش او الگوی همه دانشجویان کتابداری بود. رفتنش اما ... ناباورانه بود. خیلی ناگهانی و غیر منتظره. در
یک روز بهاری بعد از تعطیلات نوروز، خبر رفتنش رسید. وقتی ایمیل گروه بحث را باز کردم و پیام‌های تسلیت را خواندم. تا چند لحظه گیج و منگ بودم.
باور نمی کردم که جامعه کتابداری ایران چه گوهر نابی را از دست داده است. هنوز فراموشم نشده که روز اول درس گزارش نویسی روی تخته سیاه چه نوشت.

شعری از مولانا
از محقق تا مقلد فرق‌هاست
کاین چو داود است و آن دیگر صداست
منبع گفتار آن سوزی بود
وان مقلد کهنه آموزی بود

روحش شاد و یادش گرامی

 ادکا/ یادواره بزرگان 5/ دکتر امیررضا اصنافی عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

علاقمندان می‌توانند مطالب خود را جهت انتشار در بخش یادواره بزرگا ادکا به آدرس ایمیل این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید ارسال دارند.